De 'gunnende ruimte'
Ieder mens die iets voor ons betekent, vormt een metafoor in ons ‘betekenend veld’. En daarmee dus ook een aspect voor onze betekenisontwikkeling. De (h)erkenning van deze metaforische verbindingen schept een gunnende ruimte voor ons bestaan, een ruimte waarin we van elkaar mogen verschillen. Daarom heeft het aangaan van kwalitatieve verbindingen ook een generatieve meerwaarde voor ons persoonlijke leven. Door de waardering van verschil brengen we ons zelf in ontwikkeling, en maken we onze wereld groter.
In ons dagelijks leven is vaak weinig ruimte voor kwalitatieve interactie. En toch hebben we die wel nodig, om niet vast te lopen in onze patronen. Want het is de kwalitatieve interactie die ons verbindt met onze eigenheid in het betekenend veld. Dat is een ander niveau dan de meeste van onze contacten, die meer over uitvoeringskwesties gaan. En vaak zijn we zó gericht op die uitvoeringskwesties, dat we de onderliggende betekenisontwikkeling vergeten; en dan vervallen in objectivering, in conflicten en ladingen omdat we slecht begrepen worden, en uiteindelijk in cynisme en terugtrekking. In de ‘botsende deeltjes’ van onze particuliere werkelijkheid, waar contact vaak de vorm aanneemt van duwen en trekken.
Vanuit het Centrum voor Generativiteit werken we met de metaforische kring, als 'werkplaats' voor kwalitatieve inter-actie. Waar we met elkaar in dialoog proberen te gaan voorbij de uitvoeringskwesties, om de verbinding te ervaren met onze metaforische ondergrond. Met wat er in ons leven aan de orde is op betekenisniveau, voorbij het praktische. Niet dat het praktische géén onderdeel uitmaakt van dat betekenisniveau, overigens. Maar het krijgt pas betekenis wanneer we eerst contact hebben gemaakt met het subject, het onderwerp ervan, in ónze verbinding met het ‘betekenend veld’.
Hoe groter we onze wereld maken, hoe verder we kunnen kijken! Die wereld bestaat enerzijds uit kringen, een eerste, tweede en derde kring van familie, vrienden, kennissen en andere metaforen - en anderzijds ontwikkelt ieder z’n eigen specifieke vergezichten, vanuit de eigen kwaliteiten. Het is de kunst van het leven om die twee met elkaar te verbinden in wederkerigheid - om op die manier een persoonlijke bijdrage te leveren aan het grotere geheel. Want in deze weder-kerigheid ervaren wij onze ‘veldverbinding’, als een generatieve bezieling waarin wij onszelf kunnen ontplooien.